16 czerwca 2011 r., Stichting de Thuiskopie vs. Opus Supplies Deutschland GmbH, C - 462/09
Wniosek prejudycjalny został złożony w ramach sporu pomiędzy Stichting de Thuiskopie a Opus oraz M. i H. van der Lee, dwojgiem dyrektorów zarządzających tej spółki, w przedmiocie zapłaty przez tę spółkę opłaty przeznaczonej na sfinansowanie godziwej rekompensaty wypłacanej podmiotom praw autorskich z tytułu kopii na użytek prywatny. Pytanie prejudycjalne dotyczyło ukształtowania zakresu podmiotów odpowiedzialnych z tytułu godziwej rekompensaty. Trybunał orzekł m.in., iż co do zasady, za dłużnika z tytułu godziwej rekompensaty powinien być uważany użytkownik końcowy, dokonujący zwielokrotnienia na użytek prywatny. Państwa członkowskie mogą jednak ustanawiać opłatę obciążającą podmioty udostępniające użytkownikom końcowym sprzęt, urządzenia i nośniki zwielokrotniania cyfrowego. Podmioty te mogą bowiem wliczyć koszt poniesiony w związku z tą opłatą do ceny udostępnienia urządzenia.
Data dodania 15-05-2014 | 
Pobierz plik | 425 KB10 kwietnia 2014 r., ACI Adam e.a. vs. Stichting de Thuiskopie, Stichting Onderhandelingen Thuiskopie vergoeding, C-435/12
Pytanie prejudycjalne powstało na tle sporu wszczętego przez importerów (oraz producentów) czystych nośników, którzy na podstawie ustawodawstwa niderlandzkiego zobowiązani są do uiszczania opłaty z tytułu sporządzania kopii na użytek prywatny. Ich zdaniem przy ustalaniu wysokości opłaty nie powinna być brana pod uwagę szkoda, jaką mogą ponieść podmioty praw autorskich w wyniku sporządzania kopii z nielegalnego źródła. W tym kontekście sąd krajowy w Holandii zdecydował się wystąpić do Trybunału z pytaniem dotyczącym interpretacji art. 5 ust. 2 lit. b) dyrektywy 2001/29/WE. Trybunał w swoim wyroku zakwestionował możliwość obowiązywania w krajach członkowskich regulacji stawiających na równi "pirackie" kopie utworów z legalnymi kopiami prywatnymi. Zdaniem Trybunału art. 5 ust. 2 lit. b) dyrektywy 2001/29/WE należy interpretować w ten sposób, że nie obejmuje on przypadków sporządzania kopii na użytek prywatny z nielegalnego źródła.
Data dodania 14-04-2014 | Pobierz plik | 282 KB11 lipca 2013 r., Amazon vs. Austro-Mechana, sprawa C-521/11
Wniosek ten został złożony w ramach sporu w przedmiocie żądania przez organizację zbiorowego zarządzania zapłaty wynagrodzenia należnego z tytułu wprowadzenia do obrotu nośników zapisu. W związku z powyższym sąd krajowy skierował do Trybunału pytania między innymi o stosowanie w sposób niezróżnicowany opłaty za kopię na użytek prywatny przeznaczonej na sfinansowanie rekompensaty oraz podwójne uiszczenie opłaty licencyjnej za kopię na użytek prywatny w ramach transakcji transgranicznej. Zdaniem Trybunału, artykuł 5 ust. 2 lit. b) dyrektywy 2001/29/WE co do zasady nie stoi na przeszkodzie uregulowaniu państwa członkowskiego, które stosuje w sposób niezróżnicowany opłatę za kopię na użytek prywatny przy okazji pierwszego wprowadzenia do obrotu w kraju. Natomiast obowiązek uiszczenia opłaty przeznaczonej na sfinansowanie godziwej rekompensaty za kopię na użytek prywatny przy okazji odpłatnego wprowadzenia do obrotu do celów handlowych nośników zapisu, które nadają się do zwielokrotniania utworów, nie może zostać wykluczony ze względu na to, iż analogiczna opłata została już uiszczona w innym państwie członkowskim.
Data dodania 15-07-2013 | Pobierz plik | 330 KB12 listopada 2015 r, Hewlett-Packard Belgium vs. Reprobel, przy udziale Epson Europe BV, sprawa C‑572/13
Wniosek został przedstawiony na tle sporu pomiędzy spółką Hewlett-Packard Belgium SPRL importującą urządzenia reprograficzne do użytku domowego i profesjonalnego a organizacją zbiorowego zarządzania Reprobel, dotyczącego kwot jakich Reprobel domaga się od Hewlett-Packard tytułem godziwej rekompensaty. Trybunał stwierdził między innymi, iż pojęcie „godziwej rekompensaty” należy interpretować w różny sposób w zależności od tego, czy zwielokrotnianie jest dokonywane przez jakiegokolwiek użytkownika czy też przez osobę fizyczną do użytku prywatnego oraz w celach bezpośrednio lub pośrednio gospodarczych.
Data dodania 15-12-2015 | Pobierz plik | 494 KB21 października 2010 r., Padawan SL vs. Sociedad General de Autores y Editores de España (SGAE), sprawa C-467/08
Wniosek prejudycjalny złożono w ramach sporu pomiędzy Padawan a hiszpańską organizacją zbiorowego zarządzania SGAE, w przedmiocie opłaty należnej od Padawan z tytułu sprzedaży przez nią płyt CD-R, CD-RW, DVD-R oraz urządzeń MP3. Pytania prejudycjalne dotyczyły zakresu dowolności państw członkowskich w kształtowaniu systemu godziwej rekompensaty za korzystanie z kopii przeznaczonych do użytku prywatnego. Trybunał orzekł m.in., iż godziwa rekompensata musi być obliczana na podstawie kryterium szkody wyrządzonej twórcom chronionych utworów w następstwie wprowadzenia wyjątku kopii na użytek prywatny. Zgodne z tym wymogiem jest obciążenie finansowaniem godziwej rekompensaty podmiotów, które udostępniają sprzęt użytkownikom prywatnym lub świadczą tym użytkownikom usługi zwielokrotniania, ponieważ mają one możliwość przeniesienia rzeczywistego ciężaru tego finansowania na użytkowników prywatnych.
Data dodania 15-05-2014 | Pobierz plik | 516 KB27 czerwca 2013 r., VG Wort i in. vs. Xerox i in. , sprawy C-457/11 do 460/11
Organizacja zbiorowego zarządzania VG Wort wytoczyła sprawę przeciwko producentom, importerom i sprzedawcom drukarek za brak wypłaty wynagrodzenia za urządzenia służące do zwielokrotniania. W związku z powyższym, sąd krajowy skierował do Trybunału pytania dotyczące pojęcia „zwielokrotniania” zawartego w art. 5 ust. 2 lit. a) dyrektywy 2001/29/WE oraz ewentualnego wyłączenia z jego zakresu zwielokrotniania wykonywanego przy pomocy drukarek i ploterów. Zdaniem Trybunału, ewentualne wyrażenie zgody uprawnionego na zwielokrotnienie nie ma żadnego wpływu na godziwą rekompensatę, a pojęcie „zwielokrotniania” w rozumieniu art. 5 ust. 2 lit. a) dyrektywy 2001/29/WE obejmuje zwielokrotnienie dokonane za pomocą drukarki i komputera osobistego, w przypadku gdy urządzenia te są ze sobą połączone.
Data dodania 01-07-2013 | Pobierz plik | 329 KB5 marca 2015 r., Copydan Båndkopi vs. Nokia Danmark A/S, w sprawie C 463/12
Wniosek prejudycjalny został złożony w ramach sporu między Copydan Båndkopi a Nokia Danmark, w przedmiocie uiszczenia opłaty reprograficznej. Trybunał stwierdził m.in., iż państwa członkowskie mogą objąć tzw. opłatą reprograficzną karty pamięci do telefonów komórkowych. W wyroku wskazano, że fakt, iż kopiowanie nie stanowi podstawowej funkcji danego urządzenia, nie ma znaczenia dla kwestii objęcia go opłatą. Powinien mieć natomiast wpływ na jej wysokość.
Data dodania 30-03-2015 | Pobierz plik | 512 KB9 lutego 2012 r., Luksan vs. van der Let, C-277/10
Wniosek prejudycjalny został złożony w ramach sporu pomiędzy głównym reżyserem filmu dokumentalnego, a producentem tego filmu, w przedmiocie wykonania umowy, na mocy której główny reżyser przeniósł na producenta prawa autorskie i prawa do eksploatacji tego filmu. Sąd krajowy zadał Trybunałowi pytania dotyczące między innymi umownego podziału praw do eksploatacji utworu filmowego pomiędzy głównego reżysera a producenta utworu. Zdaniem Trybunału, państwom członkowskim pozostawiono uprawnienie do ustanowienia domniemania przeniesienia na rzecz producenta utworu filmowego praw do eksploatacji utworu filmowego, pod warunkiem że takie domniemanie nie ma charakteru niewzruszalnego. Jednak zaznaczył, że prawo UE nie pozwala na ustanowienie domniemania przeniesienia na rzecz producenta utworu filmowego prawa do godziwej rekompensaty (art. 5 ust. 2 lit. b) dyrektywy 2001/29), przysługującego głównemu reżyserowi tego utworu, niezależnie od tego, czy domniemanie to ma charakter niewzruszalny, czy też wzruszalny.
Data dodania 04-10-2012 | Pobierz plik | 401 KBC-110/15 Microsoft Mobile Sales International Oy
Unii Europejskiej, w szczególności art. 5 ust. 2 lit. b) dyrektywy 2001/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 maja 2001 r. w sprawie harmonizacji niektórych aspektów praw autorskich i pokrewnych w społeczeństwie informacyjnym, należy interpretować w ten sposób, że stoi ono na przeszkodzie uregulowaniom krajowym, takim jak rozpatrywane w postępowaniu głównym, w których po pierwsze, uzależniono zwolnienie producentów i importerów urządzeń i nośników przeznaczonych do używania oczywiście innego niż kopiowanie na użytek prywatny z uiszczenia opłaty za kopię na użytek prywatny od zawarcia umów między podmiotem, który ma monopol ustawowy związany z reprezentacją interesów autorów utworów, a podmiotami zobowiązanymi do uiszczenia rekompensaty lub ich stowarzyszeniami branżowymi, oraz po drugie, przewidziano, że zwrotu takiej opłaty – gdy została nienależnie uiszczona – może żądać wyłącznie użytkownik końcowy wspomnianych urządzeń i nośników.
Data dodania 09-05-2018 | Pobierz plik | 367 KBC-265/16 VCAST
Dyrektywę 2001/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 maja 2001 r. w sprawie harmonizacji niektórych aspektów praw autorskich i pokrewnych w społeczeństwie informacyjnym, a zwłaszcza jej art. 5 ust. 2 lit. b), należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się ona uregulowaniu krajowemu, które zezwala przedsiębiorcy na świadczenie osobom prywatnym usługi zdalnego rejestrowania w chmurze kopii na użytek prywatny utworów chronionych prawem autorskim, za pomocą systemu informatycznego, wraz z aktywnym udziałem z jego strony przy rejestracji, bez zezwolenia podmiotu prawa autorskiego.
Data dodania 09-05-2018 | Pobierz plik | 368 KBC-37/16 SAWP
Dyrektywę Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zmienioną dyrektywą Rady 2010/45/UE z dnia 13 lipca 2010 r., należy interpretować w ten sposób, że podmioty praw do zwielokrotniania nie świadczą usług w rozumieniu tej dyrektywy na rzecz producentów i importerów czystych nośników oraz urządzeń do utrwalania i zwielokrotniania, od których organizacje zbiorowego zarządzania prawami autorskimi i prawami pokrewnymi pobierają na rzecz tych podmiotów, ale we własnym imieniu, opłaty od sprzedaży tych urządzeń i nośników.
Data dodania 09-05-2018 | Pobierz plik | 266 KBC-470/14 - EGEDA and Others
Artykuł 5 ust. 2 lit. b) dyrektywy 2001/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 maja 2001 r. w sprawie harmonizacji niektórych aspektów praw autorskich i pokrewnych w społeczeństwie informacyjnym należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie istnieniu systemu godziwej rekompensaty z tytułu kopii na użytek prywatny, który – podobnie jak system, którego dotyczy postępowanie główne – jest finansowany z budżetu państwa w sposób uniemożliwiający zagwarantowanie, że koszt tej godziwej rekompensaty będzie ponoszony przez użytkowników kopii sporządzonych na użytek prywatny.
Data dodania 09-05-2018 | Pobierz plik | 332 KB
