27 czerwca 2013 r., VG Wort i in. vs. Xerox i in. , sprawy C-457/11 do 460/11
Organizacja zbiorowego zarządzania VG Wort wytoczyła sprawę przeciwko producentom, importerom i sprzedawcom drukarek za brak wypłaty wynagrodzenia za urządzenia służące do zwielokrotniania. W związku z powyższym, sąd krajowy skierował do Trybunału pytania dotyczące pojęcia „zwielokrotniania” zawartego w art. 5 ust. 2 lit. a) dyrektywy 2001/29/WE oraz ewentualnego wyłączenia z jego zakresu zwielokrotniania wykonywanego przy pomocy drukarek i ploterów. Zdaniem Trybunału, ewentualne wyrażenie zgody uprawnionego na zwielokrotnienie nie ma żadnego wpływu na godziwą rekompensatę, a pojęcie „zwielokrotniania” w rozumieniu art. 5 ust. 2 lit. a) dyrektywy 2001/29/WE obejmuje zwielokrotnienie dokonane za pomocą drukarki i komputera osobistego, w przypadku gdy urządzenia te są ze sobą połączone.
Data dodania 01-07-2013 | 
Pobierz plik | 329 KB1 grudnia 2011 r., Painer vs. Standard VerlagsGmbH i in., sprawa C-145/10
Wniosek prejudycjalny został przedstawiony w ramach sporu pomiędzy fotografem a pięcioma wydawnictwami prasowymi, w przedmiocie wykorzystania przez nie fotografii bez zgody uprawnionego. Sąd krajowy zadał Trybunałowi pytania między innymi dotyczące wyjątku na potrzeby cytowania (5 ust. 3 lit. d) dyrektywy 2001/29/WE). Zdaniem Trybunału, stosowanie art. 5 ust. 3 lit. d) dyrektywy 2001/29/WE jest uzależnione od obowiązku podania źródła – łącznie z nazwiskiem autora lub artysty wykonawcy – cytowanego utworu lub innego przedmiotu objętego ochroną. Jednakże jeśli na podstawie art. 5 ust. 3 lit. e) dyrektywy 2001/29/WE nazwisko to nie zostało podane, wspomniany obowiązek należy uznać za spełniony, w razie gdy zostało podane jedynie źródło.
Data dodania 15-05-2014 | Pobierz plik | 523 KB11 lipca 2013 r., Amazon vs. Austro-Mechana, sprawa C-521/11
Wniosek ten został złożony w ramach sporu w przedmiocie żądania przez organizację zbiorowego zarządzania zapłaty wynagrodzenia należnego z tytułu wprowadzenia do obrotu nośników zapisu. W związku z powyższym sąd krajowy skierował do Trybunału pytania między innymi o stosowanie w sposób niezróżnicowany opłaty za kopię na użytek prywatny przeznaczonej na sfinansowanie rekompensaty oraz podwójne uiszczenie opłaty licencyjnej za kopię na użytek prywatny w ramach transakcji transgranicznej. Zdaniem Trybunału, artykuł 5 ust. 2 lit. b) dyrektywy 2001/29/WE co do zasady nie stoi na przeszkodzie uregulowaniu państwa członkowskiego, które stosuje w sposób niezróżnicowany opłatę za kopię na użytek prywatny przy okazji pierwszego wprowadzenia do obrotu w kraju. Natomiast obowiązek uiszczenia opłaty przeznaczonej na sfinansowanie godziwej rekompensaty za kopię na użytek prywatny przy okazji odpłatnego wprowadzenia do obrotu do celów handlowych nośników zapisu, które nadają się do zwielokrotniania utworów, nie może zostać wykluczony ze względu na to, iż analogiczna opłata została już uiszczona w innym państwie członkowskim.
Data dodania 15-07-2013 | Pobierz plik | 330 KB17 stycznia 2012 r., Infopaq vs. Danske Dagblades Forening, sprawa C-302/10
Wniosek ten został złożony w ramach sporu dotyczącego działań spółki Infopaq, polegających na zwielokrotnianiu artykułów prasowych poprzez skanowanie i przekształcanie w pliki cyfrowe, a następnie elektroniczne przetwarzanie tych plików. Zdaniem Trybunału, jeżeli tymczasowe czynności zwielokrotniania dokonane w trakcie procesu zwanego „pozyskiwaniem danych”, spełniają wszystkie warunki przewidziane w art. 5 ust. 1 tej dyrektywy 2001/29/WE, powinny one być uważane za spełniające warunek, zgodnie z którym czynności zwielokrotniania nie powinny naruszać normalnego wykorzystania utworu ani powodować nieuzasadnionej szkody dla uzasadnionych interesów podmiotów praw autorskich (art. 5 ust. 5 dyrektywy 2001/29/WE).
Data dodania 23-05-2014 | Pobierz plik | 459 KB26 kwietnia 2012 r., TV2 Danmark vs. NCB, sprawa C-510/10
Wniosek ten został złożony w związku ze sporem w kwestii nagrań dokonanych w ramach programów telewizyjnych zleconych u osoby trzeciej przez te organizacje radiowe i telewizyjne, w celu wyemitowania własnych programów. W związku z powyższym, sąd krajowy przedstawił Trybunałowi pytania dotyczące interpretacji art. 5 ust. 2 lit. d) dyrektywy 2001/29/WE. Trybunał w odpowiedzi na te pytania stwierdził między innymi, iż w celu ustalenia, czy ma zastosowanie art. 5 ust. 2 lit. d) dyrektywy 2001/29/WE, sąd krajowy musi dokonać oceny, czy w okolicznościach sprawy daną osobę trzecią można uznać za działającą konkretnie „w imieniu” nadawczej organizacji radiowej i telewizyjnej albo przynajmniej „na odpowiedzialność” tej organizacji.
Data dodania 15-05-2014 | Pobierz plik | 447 KB
