2 maja 2012 r., SAS Institute vs. World Programming, sprawa C-406/10
Wniosek prejudycjalny w tej sprawie został złożony w ramach sporu dotyczącego naruszenia praw autorskich do programów komputerowych i podręczników dotyczących systemu informatycznego baz danych. Na kanwie powyższego powstały pytania do Trybunału dotyczące ochrony prawnej programów komputerowych. Trybunał odpowiadając na te pytania, stwierdził między innymi, że art. 2 lit. a) dyrektywy 2001/29/WE należy interpretować w ten sposób, że powielenie w programie komputerowym lub w podręczniku użytkownika tego programu niektórych elementów opisanych w podręczniku użytkownika innego programu komputerowego chronionego prawem autorskim, może we wskazanych przez Trybunał sytuacjach stanowić naruszenie prawa autorskiego do tego podręcznika.
Data dodania 04-10-2012 | 
Pobierz plik | 361 KB22 grudnia 2009 r., BSA vs. Ministerstvu kultury, sprawa C 393/09
Wniosek prejudycjalny złożono w ramach sporu pomiędzy stowarzyszeniem BSA, zajmującym się ochroną programów komputerowych, a czeskim ministerstwem kultury w przedmiocie odmowy przez Ministerstwo udzielenia stowarzyszeniu zezwolenia na zbiorowe zarządzanie prawami autorskimi do programów komputerowych. Pytanie prejudycjalne sądu krajowego dotyczyło wykładni pojęcia formy wyrażenia programu komputerowego w rozumieniu dyrektywy 91/250/EWG, tj. czy obejmuje ono również graficzny interfejs użytkownika programu komputerowego lub jego część. Ponadto, czy nadawanie transmisji telewizyjnej, która umożliwia odbiorcom oglądania graficznego interfejsu stanowi publiczne udostępnianie. W odpowiedzi na powyższe pytania Trybunał wskazał m.in., iż graficzny interfejs użytkownika nie stanowi formy wyrażenia programu komputerowego w rozumieniu art. 1 ust. 2 dyrektywy Rady 91/250/EWG. Jeśli jednak taki interfejs stanowi wyraz twórczości intelektualnej, może on stanowić przedmiot przewidzianej w prawie autorskim ochrony jako utwór. Transmisja telewizyjna graficznego interfejsu użytkownika nie stanowi publicznego udostępniania utworu chronionego prawem autorskim w rozumieniu art. 3 ust. 1 dyrektywy 2001/29/WE.
Data dodania 23-05-2014 | Pobierz plik | 437 KB3 lipca 2012 r., UsedSoft vs. Oracle International, sprawa C-128/11
Wniosek ten został przedstawiony w ramach sporu dotyczącego wprowadzania do obrotu używanych licencji na oprogramowanie komputerowe. Na tle tego sporu pojawiło się pytanie, czy ten, kto nabył używaną licencję na oprogramowanie, może w odniesieniu do sporządzenia kopii programu powołać się jako uprawniony nabywca, na podstawie art. 5 ust. 1 i art. 4 ust. 2 dyrektywy 2009/24/WE, na wyczerpanie prawa do rozpowszechniania kopii programu komputerowego. Zdaniem Trybunału w przypadku odsprzedaży licencji na korzystanie drugi nabywca tej licencji, podobnie jak każdy następny, mogą się powołać na przewidziane w art. 4 ust. 2 tej dyrektywy wyczerpanie prawa do rozpowszechniania i, co za tym idzie, mogą zostać uznani za uprawnionych nabywców kopii programu komputerowego w rozumieniu art. 5 ust. 1 tej dyrektywy i korzystać z przewidzianego w tym przepisie prawa do zwielokrotniania.
Data dodania 04-10-2012 | Pobierz plik | 372 KBC-166/15 Ranks i Vasiļevičs
Artykuł 4 lit. a) i c) i art. 5 ust. 1 i 2 dyrektywy Rady 91/250/EWG z dnia 14 maja 1991 r. w sprawie ochrony prawnej programów komputerowych należy interpretować w ten sposób, że o ile pierwotny nabywca kopii programu komputerowego objętego licencją na nieograniczone używanie jest uprawniony do odsprzedaży dalszemu nabywcy tej używanej kopii i swojej licencji, o tyle nie może on natomiast – gdy oryginalny nośnik materialny kopii, którą początkowo mu wydano, jest uszkodzony, zniszczony lub został zagubiony – dostarczyć temu dalszemu nabywcy swojej kopii zapasowej tego programu bez zezwolenia uprawnionego.
Data dodania 09-05-2018 | Pobierz plik | 337 KB
