27 stycznia 2011 roku, Sąd Najwyższy, Sygn. akt I CSK 237/10
Powódka zawarła w dniu 11 marca 2003 r. z D. K. umowę nabycia autorskich praw majątkowych do utworu oryginalnego pt. ”L.” oraz do wszelkich jego opracowań. 6 czerwca 2003 r. powódka zawarła z K. P. & P. Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w W. umowę co-publishingu, którą nabyła udział w autorskich prawach majątkowych do utworu pod tytułem „P.” 29 kwietnia 2003 r. powódka zwróciła się do pozwanego o zarejestrowanie utworu „P.” („L.”), zgodnie ze zgłoszeniem. Formularz deklaracyjny podpisany został przez D. K. i K. R., jako autorów. Pozwany odmówił przyjęcia tego utworu do rejestracji z uwagi na to, że posiadał umowę zawartą w dniu 27 września 1999 r. przez K. S.-R. z wydawcą U. M. P. P., z której wynika, że ten utwór miał być zarejestrowany, jako utwór słowno-muzyczny łączny, a podział autorskich praw majątkowych miał wynosić 50% G. B. (muzyka) i 50% K. (słowa). Utwór „P.” umieszczony został w albumie fonograficznym „K. & B.” wydanym wspólnie. Od jugosłowiańskiej organizacji zbiorowego zarządzania autorskimi prawami majątkowymi S. pozwany uzyskał informację, że utwór „P.” jest utworem zgłoszonym do rejestracji celem ochrony prawnej i zbiorowego zarządzania w 1990 r., jako utwór o oryginalnej nazwie „L.”. Pozwany, wobec wątpliwości co do autorstwa utworu „P.” w zakresie warstwy muzycznej, odmówił wypłaty powódce wpływów uzyskanych z tytułu korzystania z utworu.
Data dodania 09-10-2013 | Pobierz plik | 237 KB